Firmy zajmujące się grami Web3 mają trudności z przekonaniem graczy, że oferują doświadczenie lepsze niż takie studia, jak Activision Blizzards czy Ubisofts.
Gry na blockchain mogą generować wiele kłopotów. Są one związane z zarządzaniem kluczami prywatnymi, specjalnymi ciągami cyfr i liczb, które umożliwiają transakcje kryptograficzne. Szczególnie może to być trudne dla osób, które w latach 80. i 90. uczyły się gier na kartridżach i płytach kompaktowych.
Każdy dzieciak z lat 90. dorastający na zamożnym Zachodzie opowie ci o dreszczyku emocji związanym z odpaleniem najnowszej wersji Tekkena lub FIFA na swojej konsoli. Podekscytowanie, gdy ekran telewizora rozświetlał się sekwencją wprowadzającą do gry, było namacalne, a wycieczki do najbliższego sklepu z grami były często atrakcją letnich wakacji.
Co więcej, po ukończeniu gry można było ją sprzedać. Ponadto, listy tak zwanych “cheatów” umożliwiających szybkie ukończenie gry były często tematem rozmów podczas obiadu.
Gracze porzuceni przez studia nastawione na szybki zysk
Później, wraz z upowszechnieniem się łączności internetowej, sprzedawcy online zaczęli uciekać się do nowych metod dystrybucji. Stopniowo deprecjonowały one zaangażowanie użytkowników. Powoli, ale zdecydowanie, gracze domagali się większej autonomii. Potem nadeszło Web3.
Pojawienie się pierwszego programowalnego blockchaina w 2015 roku na nowo zdefiniowało decentralizację pieniądza. Zmieniło to również sposób, w jaki postrzegamy to, co posiadamy.
Gracze, którzy utknęli w zamkniętych ekosystemach, nagle poczuli się zaintrygowani. Być może nie musieli mówić rodzinie, że wydali 100 złotych na ulepszenie wirtualnej broni.
Mogliby sprzedać je na blockchainie i nikt nie byłby stratny – nic wielkiego. Jednak istnieje cena tej innowacji? Zarządzanie portfelami, kluczami prywatnymi i adresami kryptowalut.
Gracze zawsze byli bardziej obeznani z technologią niż ogół populacji. dlatego gry na blockchainie nie powinny być dla nich dużym wyzwaniem. Prawda? Błąd.
Okazuje się, że gry na blockchain i Web3 mają wiele wyzwań. Zdaniem Jérôme’a de Tychey’a z firmy Cometh, zajmującej się grami na Web3, bardzo ważnym z nich jest użyteczność. BeInCrypto rozmawia z prezesem Ethereum-France o niektórych wczesnych błędach popełnionych przez twórców gier na blockchain i o tym, jak najnowocześniejsze rozwiązania do zarządzania kluczami malują jaśniejszą przyszłość.
Ale najpierw musimy zrozumieć, jak się tu znaleźliśmy.
Jak sieci blockchain ewoluowały do hostowania aplikacji?
Założony w 2015 roku Ethereum był pierwszym blockchainem obsługującym smart kontrakty. Na Ethereum smart kontrakty kodują logikę dla finansów i innych zdecentralizowanych aplikacji przy użyciu specjalnego języka programowania.
Deweloper Ethereum aktywuje smart kontrakt, wysyłając go na określony adres w sieci. Później uczestnicy Ethereum mogą używać własnych adresów do interakcji ze smart kontraktem.
Aby wysłać środki do smart kontraktu, użytkownik musi podpisać transakcję ciągiem cyfr i liczb zwanym kluczem prywatnym. Klucz prywatny autoryzuje wypływy z adresu kryptograficznego.
W przypadku większości transakcji kryptowalutowych oprogramowanie portfela podpisuje płatności. Sprzedawcy tworzą frazę seed, grupę 24 słów, których mogą użyć, aby pomóc użytkownikom odzyskać utracone klucze. Użytkownik, który utraci frazę seed, traci dostęp do swoich kryptowalut.
Twórcy gier na blockchain zapomnieli o graczach
Do tej pory firmy zajmujące się grami na blockchain ufały, że gracze będą chronić klucze regulujące dostęp do zasobów w grze. Jest to całkowicie uzasadnione oczekiwanie graczy, od których oczekuje się znajomości technologii, prawda?
Otóż, według Jérôme de Tychey, założyciela i dyrektora generalnego Cometh oraz prezesa Ethereum-France, nie jest tak do końca:
“Zarządzanie użytkownikami Web3 jest procesem dwuetapowym. Najpierw otrzymujesz od gracza klucz publiczny, a następnie pozwalasz mu na interakcję z twoją grą za pośrednictwem tego klucza.
Trudne pytania pojawiają się, gdy gracz musi użyć [swojego] klucza, jak zapłacić za gaz? Jak przekazywać transakcje? Jak zaktualizować grę na podstawie tego, co właśnie wydarzyło się w on-chain?”
Pytania te stanowią jedynie zarys głębszych problemów nękających gry na blockchain. Według de Tychey, twórcy gier starali się ułatwić życie graczom za pomocą różnych technik. Należą do nich m.in. przechowywanie klucza w stosunkowo bezpiecznych lokalizacjach i zdalne zarządzanie kluczami.
Zdaniem naszego rozmówcy są to w najlepszym razie tylko obejścia. Solidniejszym rozwiązaniem jest zawinięcie klucza prywatnego w smart kontrakt, który zarządza bezpieczeństwem poprzez abstrakcję konta.
Abstrakcja konta pozwala graczowi zarządzać swoimi adresami i programować je za pomocą smart kontraktu. Dalej ten tworzy konfigurowalne opakowanie z informacjami, które można przenosić między różnymi aplikacjami. Konto reprezentowane przez smart kontrakt jest lepsze niż konto reprezentowane przez adres zewnętrzny.
Korzystając z tego opakowania tożsamości, użytkownicy mogą definiować zasady bezpieczeństwa klientów i tworzyć kolejki transakcji w celu wykonywania złożonych transakcji. Mogą również tworzyć klucze zapasowe, które będą autoryzować tworzenie nowego klucza.
Transakcje o wysokiej wartości mogą być weryfikowane za pomocą wielu kluczy. Natomiast transakcje o niskiej wartości mogą być uwierzytelniane za pomocą jednego klucza. Smart kontrakt może pozwolić graczom na utworzenie zaufanej sesji w celu autoryzacji wielu małych transakcji.
Weryfikacja tych transakcji osobno zakłóciłaby immersję. Według Michaela Sandersa z Horizon Blockchain Games, deweloperzy Web3 muszą skupić się na zachowaniu immersji, aby uzyskać zainteresowanie graczy.
Blockchain jest środkiem do celu dla twórców gier
Ostatecznie de Tychey twierdzi, że gracze nie powinni wiedzieć ani przejmować się tym, czy ich gry są Web2 czy Web3. Zamiast tego powinni skupić się na czerpaniu przyjemności z gry.
“Blockchain… może stanowić ograniczenia dla rozgrywki, gdy jest intensywnie eksploatowany. Jednak otwiera także nowe terytorium dla projektów gier. Jako świadectwo tej filozofii, odmawiamy budowania naszych gier w oparciu o modele ‘Play-to-Earn’. Zamiast tego wierzymy w gry na blockchain ze względu na jego zdolność do wzmacniania więzi między graczami a ich ulubionymi grami.”
Sanders zgadza się z tą opinią. Podczas gdy gry na blockchain pierwszej generacji nadawały priorytet ekonomii, nowe gry mogą uczyć się na błędach i skupiać się na lepszych doznaniach.
Według Sandersa, gry na blockchain drugiej generacji będą prawdopodobnie zmierzać w kierunku lżejszych integracji, takich jak wymiana zasobów w grze. Główna rozgrywka nadal będzie przebiegać w tradycyjnej architekturze Web2, takiej jak platformy chmurowe.
Marki modowe mogą umieszczać zbywalne, niewymienialne tokeny (NFT) w wirtualnych środowiskach Web2. Wielkie studia gier AAA, takie jak Ubisoft i Activision Blizzard, mogą ostatecznie zezwolić na handel zasobami z różnych tytułów w ich własnych katalogach.
Ostatecznie zarówno Sanders, jak i de Tychey zgadzają się co do jednego: gry na blockchain muszą przedkładać “gry” nad “blockchain”. W przeciwnym razie umrą powolną, bolesną śmiercią.
Wyjaśnienie
Wszystkie informacje zawarte na naszej stronie internetowej są publikowane w dobrej wierze i wyłącznie w ogólnych celach informacyjnych. Wszelkie działania podejmowane przez czytelnika w związku z informacjami znajdującymi się na naszej stronie internetowej odbywają się wyłącznie na jego własne ryzyko.
