Liczba osób korzystających z technologii blockchain rośnie. Chociaż jest to dobre dla ekosystemu, okazało się, że jednocześnie jest to kłopotliwe. Modele dla blockchain funkcjonowały dobrze w warunkach niskiej presji, ale wraz z większą liczbą użytkowników przychodzą kolejne wyzwania. Jedną z odpowiedzi było stworzenie blockchainów warstwy 2 z własnymi mechanizmami konsensusu i natywnymi tokenami. Czy to jest rozwiązanie?
Trzy najważniejsze kwestie dotyczące blockchaina to bezpieczeństwo, decentralizacja i skalowalność. Niestety, skalowalność często spada na bok w pogoni za pozostałymi dwoma.
Ethereum jest w stanie zrealizować 1,5 miliona transakcji dziennie. Aby przedstawić to w odpowiedniej perspektywie, Visa przetwarza 150 milionów transakcji dziennie. Co więcej, Ethereum może przetwarzać tylko około 15 transakcji na sekundę. To dlatego opłaty za gaz gwałtownie rosną, gdy wiele osób próbuje korzystać z sieci w tym samym czasie.
Do tej pory widzieliśmy jak deweloperzy tworzą nowe blockchainy, takie jak Solana i Tezos. Działają one z różnymi mechanizmami walidacji, które sprawiają, że są bardziej wydajne pod pewnymi względami, ale mniej bezpieczne w innych. Byliśmy również świadkami, jak deweloperzy wymyślali rozwiązania warstwy 2, które budują na szczycie istniejącej już sieci.
Warstwa 1 vs. warstwa 2
Warstwa 1 blockchain odnosi się do głównej sieci blockchain, takiej jak Ethereum. Tzw. warstwa podstawowa jest odpowiedzialna za wykonywanie transakcji i uruchamianie smart kontraktów. To właśnie tam znajdziesz tokeny ETH, których konsumenci używają do uiszczania opłat transakcyjnych w sieci.
Blockchainy warstwy 2 różnią się tym, że istnieją poza główną siecią blockchain. Często mają swoje własne tokeny natywne do realizacji transakcji i płacenia opłat za gaz. Te blockchainy zapewniają dodatkową skalowalność, prywatność i szybkość do sieci Ethereum. Dodatkowo, po zakończeniu transakcji, aplikacje warstwy 2 zamieszczają swoje dane w sieci głównej. W ten sposób informacje są bezpieczne i wszystkie w jednym miejscu.
Podstawowe korzyści z rozwiązań warstwy 2 to szybszy czas transakcji i niższe opłaty. Ponieważ ludzie mogą budować je na szczycie warstwy bazowej, utrzymują one cel decentralizacji. A poprzez zabranie części ruchu z głównej sieci, pozwala to na ukończenie większej liczby transakcji bez przeciążania sieci. Zatłoczenie może również spowodować, że dappy będą działać powoli, co może być katastrofalne w zależności od przypadku użycia.
Niektóre z najbardziej znanych blockchainów warstwy 2 na Ethereum to Polygon, Arbitrum i Optimism.
Dlaczego warstwa 2 potrzebuje własnych tokenów?
Blockchainy warstwy 2 mogą potrzebować własnych tokenów z kilku różnych powodów. Co najważniejsze, konsumenci używają tokena warstwy 2 do uiszczania opłat za transakcje na bazowym blockchainie. Zapewnia to, że transakcje są przetwarzane szybko i bezpiecznie.
Dodatkowo token może być używany do motywowania użytkowników, którzy uczestniczą w sieci i świadczą usługi. Wreszcie, może być używany do generowania nagród dla deweloperów i walidatorów sieci.
Jak ETH współdziała z warstwą 2?
Tokeny ETH wchodzą w interakcje z blockchainami warstwy 2 na kilka sposobów. Po pierwsze, mogą być używane do płacenia opłat transakcyjnych na bazowym blockchainie, podobnie jak każdy inny token. Dodatkowo, mogą one być używane jako zabezpieczenie w celu otrzymania dodatkowych nagród. Wreszcie, tokeny warstwy 2 można potraktować jako inwestycję.
W niektórych przypadkach ETH może zastąpić tokeny warstwy 2. Istnieje jednak kilka wyzwań i ograniczeń, które należy wziąć pod uwagę. Na przykład może nie być możliwe osiągnięcie takiej samej prędkości i skalowalności jak w przypadku tokena warstwy 2. Dodatkowo istnieje ryzyko spekulacji na cenach ETH, które mogą prowadzić do zwiększonej zmienności i nieprzewidywalności. Wreszcie, posiadanie wielu tokenów w tym samym systemie może zwiększyć złożoność i stworzyć problemy z bezpieczeństwem.
Obawy dotyczące blockchainów warstwy 2
Vitalik Buterin, założyciel Ethereum, przyznał, że sieć potrzebowała skalowania już na wczesnym etapie. Jeszcze w 2021 roku powiedział, że warstwa 2 będzie najlepszą opcją na najbliższą przyszłość. Od tego czasu wiele wydarzyło się w mainnecie. Ethereum przeszło z proof-of-work do proof-of-stake. Wczoraj uruchomiło aktualizację Shanghai, która odblokowała nagrody dla walidatorów i pozwoliła im wypłacać stakowane środki. Nadal jednak utrzymuje się problem skalowalności.
Pod koniec ubiegłego roku, badania przeprowadzone przez Binance stwierdziły, że rozwiązania warstwy 2 mogą w rzeczywistości uczynić sieć mniej bezpieczną. Ponieważ te sidechainy zabrały dochody z głównej sieci, może to zmniejszyć nagrody z jej obsługi. Mniejsza liczba walidatorów to mniejsze bezpieczeństwo.
Dopóki Ethereum nie wprowadzi shardingu, sieć będzie nadal zmagać się z wyższymi wskaźnikami ruchu. A biorąc pod uwagę, jak wiele opóźnień byliśmy już świadkami w wieloetapowej aktualizacji Ethereum, trudno powiedzieć, kiedy to nastąpi.
Obecnie wydaje się, że blockchainy warstwy 2 nadal będą ważną częścią sieci Ethereum. Wydaje się również, że rozwiązania te będą wymagały swoich natywnych tokenów do efektywnego działania. Jednak wraz z wejściem do ekosystemu rozwiązań warstwy 2, a nawet 3, wszystko to może się zmienić.
I kto wie? Kiedy deweloperzy wprowadzą sharding do Ethereum, to wszystko może się skończyć.
Wyjaśnienie
Wszystkie informacje zawarte na naszej stronie internetowej są publikowane w dobrej wierze i wyłącznie w ogólnych celach informacyjnych. Wszelkie działania podejmowane przez czytelnika w związku z informacjami znajdującymi się na naszej stronie internetowej odbywają się wyłącznie na jego własne ryzyko.
