W Bitcoinie i większości innych kryptowalut użytkownicy muszą płacić symboliczną opłatę, aby dokonać transakcji lub innymi słowy wysyłać tokeny do innego portfela. Opłata ta służy do finansowego nagradzania innych uczestników sieci kryptowalutowej, którzy weryfikują integralność przeszłych i przyszłych transakcji. Po zweryfikowaniu, nowe transakcje są opatrzone znacznikiem czasu i dodawane do publicznej rozproszonej księgi zwanej blockchainem. Proces ten ułatwia duża pula górników (osób odpowiedzialnych za kopanie kryptowalut), którzy również konkurują o wspomnianą wyżej opłatę transakcyjną. Obecnie górnicy w sieci Bitcoin są również motywowani finansowo w formie nagród za blok, w ten sposób wprowadzając nowe BTC do obiegu. W miarę upływu czasu nagrody blokowe ostatecznie przestaną istnieć, a opłaty transakcyjne staną się jedynym źródłem dochodu dla kopiących krypto. Wynika to z faktu, że Bitcoin ma stałą maksymalną podaż w wysokości 21 milionów BTC.

W tym artykule:

1. Zrozumieć portfel Bitcoina
2. Dekodowanie transakcji Bitcoina i opłat transakcyjnych
3. Węzły i kopanie Bitcoina: utrzymanie integralności sieci
4. Mempool: „Poczekalnia” dla transakcji
5. Opłaty za transakcje Bitcoina i Ty: obliczenia
6. Problem skalowalności Blockchaina
7. Na czym polegają nagrody blokowe
8. Poprawianie rozmiaru bloku i czasu jego tworzenia: niedoskonała skalowalność?
9. Rozwiązania dot. Skalowalności Bitcoina: co nie działało
10. Lightning Network: optymalne skalowanie BTC?

Zrozumieć portfele Bitcoina

Portfel Bitcoin jest podobny do każdego fizycznego portfela, którego używałbyś do przechowywania pieniędzy w postaci banknotów i monet, ale różni się jedną kluczową właściwością – jest całkowicie cyfrowy. Portfele te służą do wysyłania i odbierania kryptowalut i zwykle znajdują się na urządzeniu, takim jak smartfon, tablet lub komputer. Portfele BTC można przyrównać do konta bankowego, które często służy również do zarządzania majątkiem i przelewów. Wbrew powszechnemu mniemaniu, portfel kryptowalutowy właściwie nie przechowuje kryptowaluty. Zamiast tego zapewnia interfejs umożliwiający dostęp i uwierzytelnianie użytkownika za pomocą blockchaina Bitcoina. Każdy cyfrowy portfel krypto składa się z dwóch zestawów kluczy, zwanych kluczem publicznym i prywatnym. Klucz publiczny służy do akceptowania przychodzących transakcji, podczas gdy klucz prywatny to tajny ciąg znaków alfanumerycznych służący do udowodnienia własności środków użytkownika. Użytkownik może udostępnić swój klucz publiczny (adres) innemu użytkownikowi, aby otrzymać środki na swój portfel, podobnie jak w przypadku adresów e-mailowych. Z kolei klucz prywatny to podpis cyfrowy, który weryfikuje lub zatwierdza transakcję wychodzącą z krypto portfela. Bez klucza prywatnego nie możesz wydawać Bitcoinów ani innych posiadanych przez siebie kryptowalut. Dlatego dbanie o bezpieczeństwo klucza prywatnego jest niezwykle ważne. Jeśli ktokolwiek uzyska dostęp do klucza prywatnego, ma pełny dostęp do portfela i wszelkich przechowywanych w nim tokenów i monet. Jak to mówi się w społeczności Bitcoina: „Nie twoje klucze, nie twoje Bitcoiny.” Adres portfela Bitcoin jest zaszyfrowaną wersją odpowiadającego mu klucza publicznego. Klucz publiczny ma 256 bitów i wywodzi się z klucza prywatnego. Oba klucze są ze sobą powiązane i potrzebujesz obu do wykonania transakcji Bitcoina. Każdy portfel Bitcoin przechowuje zestaw kluczy, adres Bitcoin i dziennik wszystkich transakcji przychodzących i wychodzących. Istnieją różne rodzaje portfeli, takie jak portfel „zimny” (cold wallet), portfel papierowy, portfel sprzętowy i portfel gorący (hot wallet).

Dekodowanie transakcji Bitcoina

Teraz, gdy wiemy już czym są portfele kryptowalut i znamy sposób, w jaki łączą się z łańcuchem bloków, przyjrzyjmy się, jak działają same transakcje. W przeciwieństwie do walut tradycyjnych (fiat), w transakcjach krypto nie ma fizycznego przekazania pieniędzy i nie ma centralnego organu weryfikującego ich istnienie lub sam transfer. W przypadku walut fiducjarnych środki są przechowywane w banku, a bank sprawdza, czy na koncie są wystarczające kwoty, zanim pozwoli użytkownikowi na dokonanie płatności. Gdy pieniądze są przesyłane z jednego konta bankowego na drugie, transakcja jest rozliczana między dwoma bankami a środki są deponowane na koncie odbiorcy po wycofaniu ich z konta nadawcy. Bitcoin, podobnie jak większość innych kryptowalut, jest zdecentralizowany i nie posiada żadnego organu nadzorującego, jak bank. Gdy użytkownik zgłasza transakcję, wielu uczestników sieci sprawdza i weryfikuje własność wysyłanych cyfrowych monet. Ten sam proces sprawdza również, czy monety nie zostały już wcześniej wysłane do kogoś innego przez ten sam adres i np. oczekują na potwierdzenie. Ma to na celu uniknięcie problemu „double spending”, czyli podwójnego wydania. Po udanym ustaleniu własności kryptowalut w portfelu transakcja jest przekazywana dalej do przetworzenia. Każda transakcja Bitcoin składa się z trzech elementów, mianowicie danych wejściowych transakcji, danych wyjściowych transakcji i kwoty. Jest to bardzo podobne do tradycyjnego przelewu bankowego, w którym trzema głównymi elementami są numer konta nadawcy, numer konta odbiorcy i fundusze, które mają zostać przekazane. Portfel, z którego dokonywana jest płatność, określany jest jako dane wejściowe transakcji. Portfel, który otrzymuje Bitcoiny, jest znany jako dane wyjściowe transakcji (output). Liczba Bitcoinów przesłanych w tym procesie to kwota. W przypadku przelewu łączna kwota składa się z kwoty do wysłania plus niewielkiej opłaty. Podobnie w przypadku transakcji kryptowalutowych, łączna kwota wychodząca składa się z Bitcoina, który ma zostać przesłany, i niewielkiej opłaty transakcyjnej (określanej jako Bitcoin fee lub mining fee).

Węzły i kopalnie kryptowalut: utrzymanie integralności sieci

Węzły w sieci kryptowalutowej można uznać za podobne do oddziałów banków. Mówiąc najprościej, węzeł to komputer, który przechowuje aktualną kopię łańcucha bloków i przekazuje wszelkie nowe informacje do innych węzłów w sieci. Niektóre węzły mogą również uczestniczyć w procesie weryfikacji każdej nowej transakcji, zamiast po prostu tylko utrzymywać wcześniejsze zapisy. Komputery te są potocznie nazywane „górnikami”, „koparkami”. Koparka kryptowalut wykorzystuje moc obliczeniową do rozwiązywania zadań matematycznych, które pomagają zweryfikować integralność przychodzących transakcji. Biorąc pod uwagę, że kopia łańcucha bloków Bitcoina jest rozpowszechniana wśród węzłów na całym świecie, technologia oferuje niespotykany poziom przejrzystości. W przeciwieństwie do systemu bankowego blockchainy pozwalają przeglądać saldo dowolnego portfela i wszelkie przeszłe transakcje. Podczas gdy tradycyjne przelewy bankowe mogą potrwać do dwóch dni roboczych, ta sama transakcja może zostać zrealizowana w łańcuchu bloków Bitcoina w ciągu kilku minut. Wynika to z faktu, że kryptowaluty nie są obciążone ludzką weryfikacją, nadzorem zaufanych organów regulacyjnych, takich jak banki centralne, i innymi podobnymi procesami. Transakcje kryptowalut są pogrupowane w bloki. Nowe bloki są dodawane do blockchaina mniej więcej co dziesięć minut. Bitcoin ma ustalony na 1 MB rozmiar bloku, co oznacza, że ​​co kilka minut można przetwarzać tylko ograniczoną liczbę transakcji. Wszelkie transakcje, które nie mieszczą się w jednym bloku, będą musiały poczekać, aż zostaną odebrane przez minerów. Wynika to z faktu, że górnicy mają możliwość selekcji i wybierania transakcji na podstawie wysokości ustalonej opłaty transakcyjnej kryptowaluty. Jak przyspieszyć transakcję Bitcoina? Nadawca zawsze ma możliwość uiszczenia opłaty wyższej niż aktualna średnia, aby nadać wyższy priorytet swojej transakcji. Aby zostać uznaną za dokonaną, transakcja musi zostać zaakceptowana przez co najmniej trzy do sześciu węzłów. Wtedy zostaje dodana do łańcucha bloków. Jak sama nazwa wskazuje, blockchain to po prostu długa i uporządkowana seria bloków. Blockchain Bitcoina rośnie od momentu jego powstania w 2009 roku i ma teraz prawie 300 GB. Przyjrzyjmy się teraz aspektowi opłat transakcyjnych bardziej szczegółowo.

Mempool: “Poczekalnia” dla transakcji

Mempool to lista, pula, w której wszystkie niepotwierdzone transakcje Bitcoina są przechowywane przed ich weryfikacją i przetworzeniem przez górników kryptowalut. Można to uznać za miejsce oczekiwania wszystkich nowych transakcji. W przypadku dużego napływu nowych transakcji następuje odpowiedni wzrost liczby transakcji oczekujących w mempoolu. W przypadku przelewu bankowego bank pobiera opłatę za przeprowadzenie płatności. Tymczasem Bitcoin wymaga opłaty określonej przez użytkownika, która musi być dołączona do każdej transakcji. Jak wspomniano powyżej, to kopiący kryptowaluty wybiera transakcje, które najlepiej wynagradzają go za wykonaną pracę. Jeśli pula transakcji jest pusta, zwykle bloki zawierają wszystkie zgłoszone transakcje. Jednak w czasie większego obciążenia sieci, transakcje o niskich opłatach mogą oczekiwać przez kilka godzin, a nawet dni, zanim miner umieści je w bloku. Ważne, aby pamiętać, że użytkownicy mogą samodzielnie określić opłaty transakcyjne dla swoich transakcji. Jest to sposób na przyspieszenie transakcji BTC. Górnicy są naturalnie chętni do priorytetowego przetwarzania transakcji z wysoką opłatą. Technicznie rzecz biorąc, nadawca może również ustawić zerową opłatę transakcyjną, ale ta transakcja może nigdy nie zostać przetworzona przez górnika i dodana do bloku, chyba że pojawi się jakiś altruista. W rezultacie opłaty transakcyjne kryptowaluty różnią się w zależności od ruchu w sieci, podobnie jak autostrada, która okresowo może być zatłoczona. Innymi słowy, opłata, którą użytkownik musi uiścić, będzie niska, jeśli w mempoolu jest tylko kilka oczekujących transakcji, i wysoka, jeśli będzie długa kolejka transakcji. Idea mempooli została przyjęta w ramach propozycji ulepszenia Bitcoina nr 35 (Bitcoin Improvement Proposal, BIP 35), aby umożliwić różnym węzłom wzajemny dostęp do swoich transakcji oczekujących i nadać im odpowiedni priorytet przetwarzania. BIPy to aktualizacje oprogramowania sieci BTC podejmowane przez główny zespół programistów Bitcoina, aby modernizować sieć z biegiem czasu. Od czasu wdrożenia BIP 35 to górnicy mogą decydować o kolejności, w jakiej chcą przetwarzać nowe transakcje.

Opłaty za transakcje i Ty: obliczenia

Teraz, gdy porozmawialiśmy już o technicznych aspektach opłat transakcyjnych, dowiedzmy się, ile kosztowałaby Cię przykładowa transakcja. Opłaty Bitcoinowe są zwykle obliczane w jednostce „satoshi za bajt”, gdzie satoshi jest najmniejszą jednostką Bitcoina, równa jednej milionowej BTC lub 0,00000001 BTC. W przeciwieństwie do przelewu tradycyjnego, opłaty transakcyjne płacone w sieci Bitcoin nie zależą od wysokości kwoty, którą przesyłasz. Zamiast tego liczy się rozmiar transakcji (w bajtach). Oczywiście komplikuje to trochę obliczenia, gdyż rozmiar twojej transakcji zależy od wielkości danych wejściowych i wyjściowych (input i output), co jest często niemożliwe do znalezienia w wielu portfelach kryptowalut. Gdy jednak poznasz rozmiar swojej transakcji, pozostałe obliczenia są dość proste. Załóżmy, że pracujemy z podstawową transakcją zawierającą jeden input i dwa outputy o rozmiarze około 250 bajtów. Z opłatą 2 satoshi/bajt ta 250-bajtowa transakcja po prostu kosztuje 500 satoshi lub 0,000005 BTC. Przy 12000 USD za BTC spowodowałoby to opłatę w wysokości 0,06 USD. Jednak ustawienie tak niskiej opłaty może spowodować, że twoja transakcja utknie w mempoolu na kilka godzin, a w skrajnych przypadkach nawet na kilka dni. Ustawienie nieco wyższej opłaty, tj. około 5-8 satoshi za bajt może pomóc w szybszej realizacji transakcji. Jeśli jednak mempool jest szczególnie zapchany tego dnia, być może będziesz musiał ustawić opłaty jeszcze wyższe. Wykresy online, w tym pokazane powyżej, mogą pomóc zrozumieć zależność między liczbą transakcji w mempoolu a wielkością opłaty, jeśli zależy ci na czasie. Chociaż może to wydawać się skomplikowane dla przeciętnego użytkownika, dobrą wiadomością jest to, że większość współczesnych portfeli kryptowalut ma wbudowane kalkulatory opłat. Kilka z nich nawet sprawdza dla ciebie mempool, aby zaproponować odpowiednie opłaty za „szybki”, „średni”, i „wolny” czasy przetwarzania transakcji. Należy pamiętać, że niektóre portfele ma tendencję do bycia nadmiernie ostrożnymi i może się okazać, że zapłacisz więcej niż to konieczne, dlatego sprawdzenie mempoola samodzielnie jest zawsze dobrym zwyczajem.

Problem skalowalności blockchaina

Średnia opłata transakcyjna w danym momencie zależy od podaży i popytu. Istnieje bezpośrednia korelacja między liczbą oczekujących transakcji a opłatami transakcyjnymi. Jednak ta korelacja prowokuje wiele osób do zakwestionowania zastosowania kryptowalut jako narzędzia finansowego dla mas i powoduje liczne podziały w społeczności kryptowalut. Podczas gdy transakcje Bitcoina są obecnie stosunkowo niedrogie, sieć doświadczyła w przeszłości kilku okresów wzmożonego ruchu, który wzniósł opłaty nawet do liczb dwucyfrowych. Debata o skalowalności blockchaina była i nadal jest przedmiotem wielu sporów między deweloperami i użytkownikami. Chociaż istnieje kilka rozwiązań, aby ulepszyć skalowalność blockchaina BTC, prawie wszystkie z nich narażają na szwank inne ważne aspekty sieci, takie jak decentralizacja i bezpieczeństwo. Bitcoin Cash to kryptowaluta powstała jako fork Bitcoina. Ma na celu rozwiązanie problemu skalowalności poprzez wprowadzenie większego rozmiaru bloku niż posiada Bitcoin. Jednak projekt nie był w stanie stać się zdecydowanie lepszą alternatywą dla największej na świecie kryptowaluty z powodu niskiej adopcji i sceptycyzmu rynkowego, przez co jego udział jest jednak marginalny. Jak widzieliśmy, opłaty transakcyjne i nagrody blokowe to dwa sposoby, dzięki którym kopiący kryptowaluty zyskują na utrzymaniu sieci i zapewnieniu jej bezpieczeństwa. Historycznie wzrost popularności Bitcoina spowodował również wzrost opłat transakcyjnych. Wynika to z faktu, że liczba użytkowników i portfeli Bitcoina wzrosła na przestrzeni lat, podczas gdy możliwości przetwarzania transakcji blockchain pozostały w dużej mierze niezmienione. Między 3. kwartałem 2016 r. a 4. kwartałem 2019 r. czterokrotnie wzrosła liczba portfeli Bitcoin. Można również zaobserwować w tym samym okresie odpowiedni wzrost liczby codziennych transakcji Bitcoinami

Jak działają nagrody blokowe

Satoshi Nakamoto, anonimowy twórca Bitcoina, zadecydował, że ta kryptowaluta będzie miała stałą podaż, z limitem 21 milionów BTC. W przeszłości już wielokrotnie banki centralne, w tym NBP i Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych drukowały nowe pieniądze w czasach kryzysu. Z drugiej strony nowe Bitcoiny są dodawane do obiegu tylko w procesie kopania kryptowalut. Kopanie Bitcoinów jest procesem wymagającym dużej mocy obliczeniowej, a zatem użycia potężnego sprzętu. Górnicy (osoby, które kopią krypto) otrzymują nagrody blokowe za weryfikację i dodanie nowych bloków transakcyjnych do łańcucha. Pierwszy blok Bitcoina został wykopany 3 stycznia 2009 roku, a nagroda za blok wynosiła wówczas 50 BTC. Wykopanie kolejnego bloku Bitcoina zajęło sieci sześć dni. Od tego czasu nagrody blokowe są okresowo zmniejszane o połowę, aby spowolnić tworzenie nowych Bitcoinów. Proces ten określany jest jako halving Bitcoina. Nagroda jest zmniejszana o połowę po każdych 210 000 bloków, przy czym do tej pory odbyły się 3 halvingi. Pierwszy nastąpił przy wysokości bloku 210 000 dnia 29 listopada 2012 r., drugi miał miejsce 10 lipca 2016 r., a trzeci 11. maja 2020 r. Aktualna nagroda blokowa to 6,25 BTC. Kolejny halving odbędzie się w 2024 roku. Oczekuje się, że odbędą się łącznie 64 podziały nagród za blok, zanim spadnie ona do zera i wydobyty zostanie 21-milionowy Bitcoin. Nagrody za bloki ostatecznie spadną do zera po wydobyciu ostatniego Bitcoina. Po tym czasie opłaty transakcyjne będą jedynym źródłem dochodu dla górników BTC.

Poprawianie rozmiaru bloku i czasu jego tworzenia: niedoskonała skalowalność?

Interwał, czyli czas tworzenia bloku można rozumieć jako różnicę czasu między dwoma pomyślnie wykopanymi blokami. Coinmetrics odnotowywał stały wzrost czasu bloku 20 marca 2020 r. Odstęp czasu między dwoma kolejnymi blokami wzrósł z 10 minut do 13 minut, a przetworzenie niektórych bloków trwało nawet 1,5 godziny. Może to prowadzić do opóźnień w następnym halvingu Bitcoina. Przyczyny tego wzrostu czasu tworzenia bloków nie zostały wprost ustalone, ale najpewniej powiązane jest to z faktem stopniowego zmniejszania mocy obliczeniowej dedykowanej do kopania Bitcoina przez górników. W podobny sposób, gdy pojawia się nowa generacja koparki kryptowalut, czas tworzenia bloku może się okresowo skracać. Czas tworzenia i rozmiar bloku Bitcoina były i wciąż są przedmiotem debaty w świecie kryptowalut. Te cechy ograniczają prędkość Bitcoina do zaledwie 7 transakcji na sekundę. Dla porównania bramka płatnicza Visa twierdzi, że może obsłużyć do 56 000 transakcji na sekundę. Ponadto konsekwentny wzrost liczby użytkowników już doprowadził do znacznego spowolnienia sieci Bitcoin. Spowodowało to wydłużenie okresów niskiej prędkości transakcji i wzrostu opłat transakcyjnych. Statystyki pokazują, że wzrost liczby oczekujących transakcji w mempoolu odpowiada gwałtownemu wzrostowi opłat transakcyjnych. Dyskusje dotyczące problemu skalowania najpopularniejszej kryptowaluty osiągnęły teraz punkt krytyczny. Naukowcy i deweloperzy zajmujący się kryptowalutami coraz częściej sięgają po trzy rozwiązania, czyli zwiększenie rozmiaru bloku, zmniejszenie czasu tworzenia nowych bloków i opracowanie rozwiązań skalowania łańcucha, takich jak Lightning Network. Jak zobaczymy w kolejnych akapitach tego artykułu, zdecydowana większość proponowanych rozwiązań nigdy nie ujrzała światła dziennego.

Rozwiązania problemu skalowalności Bitcoina: co nie działało

Pojawiło się wiele argumentów na temat skrócenia czasu bloku i zwiększenia rozmiaru bloku Bitcoina poprzez BIP w celu wprowadzenia lepszego skalowania największej kryptowaluty świata. Jednak tzw. maksymaliści Bitcoina zawsze odrzucali te propozycje, twierdząc, że byłoby to bezpośrednim naruszeniem oryginalnej filozofii Bitcoina przedstawionej w białej księdze, napisanej przez Satoshiego Nakamoto. Starcie dwóch skrajnych ideologii osiągnęło szczyt w lipcu 2017 r., kiedy to pod przewodnictwem Rogera Vera niektórzy członkowie społeczności Bitcoina stworzyli Bitcoin Casha. Odłączająca się społeczność mocno wierzyła, że ​​Bitcoin jest na drodze, aby stać się aktywem inwestycyjnym, a nie walutą do płatności. Bitcoin Cash ma taki sam czas tworzenia bloku jak Bitcoin, ale różni się jego rozmiarem, z oryginalnym rozmiarem bloku BCH ustawionym na 8 MB w porównaniu do wielkości bloku Bitcoina 1 MB. Od tego czasu wielkość bloku Bitcoin Cash jeszcze wzrosła do 32 MB dzięki licznym aktualizacjom oprogramowania. Tymczasem przeciwnicy BCH twierdzą, że mały rozmiar bloku utrzymuje odpowiednią wielkość łańcucha bloków. Mniejszy rozmiar blockchaina zapewnia utrzymanie tak ważnego aspektu technologii – decentralizacji. Większy rozmiar bloku sprawia, że ​​blockchain może być przechowywany tylko przez większe instytucje. Podczas debaty na temat skalowania niektóre propozycje opowiadały się za blokiem o wielkości nawet 32 ​​MB. Ta propozycja została odrzucona przez zespół programistów Bitcoina, ponieważ taki wzrost może wiązać się z większą centralizacją kopania kryptowalut, wyparcia małych górników i zmniejszenia liczby pełnych węzłów sieci BTC. Mniej węzłów mogłoby doprowadzić do dalszej centralizacji i zagrozić podstawowym zasadom kryptowalut. Kolejna propozycja skalowania Bitcoina określana jako SegWit2x została zaproponowana jako część BIP-141, ale nigdy nie została przyjęta. Zgodnie z propozycją rozmiar każdego bloku zostałby zwiększony z 1 MB do 2 MB. Poprzednie BIPy były soft forkami, ponieważ nie zmieniały podstawowego protokołu tej cyfrowej waluty. SegWit2x został określony jako hard fork, ponieważ zmieniłby rozmiar bloku. Nigdy nie osiągnięto wspólnego konsensusu w sprawie tego wniosku ze względu na obawy o centralizację kopalni kryptowalut, a pomysł został odrzucony pod koniec 2017 r.

Jak SegWit zwiększył efektywność bloków

Zespół programistów Bitcoina wyjaśnił, że nie będzie żadnych zmian w podstawowej strukturze kryptowaluty. Wszelkie propozycje poprawy szybkości transakcji w sieci powinny dokładnie uwzględniać wszystkie podstawowe filozofie. Po długich rozważaniach społeczność postanowiła wdrożyć Segregated Witnesses, czyli SegWit. Każda transakcja składa się z dwóch komponentów, nagłówka i treści transakcji. Podpis nadawcy znajduje się w nagłówku, który łącznie zajmuje stosunkowo dużą ilość miejsca w każdym bloku. Rozwiązanie SegWit oferuje oddzielenie danych podpisu od danych transakcji, aby zmniejszyć rozmiar każdej transakcji. Prowadzi to do możliwości ujęcia większej liczby transakcji w każdym bloku, co poprawia wydajność całej sieci. 21 lipca 2017 r. dzięki aktualizacji oprogramowania BIP-91 wprowadzono SegWit przy bloku 477120.

Lightning Network: właściwy sposób na skalowanie Bitcoina?

Dodanie SegWit położyło podwaliny pod rozwiązania drugiej warstwy, „off-chain” (poza blockchainem), określane jako Lightning Network. LN ma na celu uczynienie Bitcoina ekonomicznie opłacalnym dla mikropłatności, jak w założeniu Satoshiego Nakamoto. Lightning Network to rozwiązanie pozałańcuchowe, co oznacza, że ​​liczne transakcje są przetwarzane poza głównym blockchainem Bitcoina, a do łańcucha trafia tylko efekt tego przetwarzania. W każdej sieci płatniczej, kryptowalutowej lub tradycyjnej, mikropłatności stanowią dużą liczbę wszystkich transakcji. Mikropłatności obejmują typowe codzienne transakcje, zwykle między osobami prywatnymi lub konsumentami a detalistami. W przypadku Bitcoina duży napływ tych mikropłatności może doprowadzić do spowolnienia sieci i wzrostu opłat transakcyjnych dla wszystkich. Sieć Lightning Network została opracowana w celu rozliczania drobnych płatności poza łańcuchem, pozostawiając w ten sposób więcej miejsca na większe transakcje. Lightning Network opiera się na tworzeniu wielu „kanałów” płatności. Dwóch użytkowników może otworzyć między sobą taki kanał i wysyłać lub otrzymywać nieskończoną liczbę płatności, dopóki kanał jest otwarty. W przypadku pominięcia Lightning Network każda transakcja zrealizowana między tymi dwoma użytkownikami byłaby rejestrowana w łańcuchu bloków. To z kolei wymagałoby od nich uiszczenia opłaty transakcyjnej za każdym razem i potencjalnie przyczyniłoby się do spowolnienia całej sieci, jak i wydłużenia czasu realizacji pojedynczych transakcji. W przypadku Lightning Network tylko salda otwarcia i zamknięcia obu portfeli byłyby przekazane do sieci. W rezultacie mniej oczekujących transakcji wchodzi do mempoola, a opłata za transakcję blockchainową jest płacona tylko raz. W czerwcu 2020 r. sieć Lightning Network obejmowała już blisko 13 tysięcy węzłów, z ponad 37 tysiącami aktywnych kanałów między nimi. Łączna suma udanych mikropłatności przetworzonych w Lightning Network opiewała na blisko 1000 BTC. Dla wielu Lightning Network już sprawdził się jako rozwiązanie problemu skalowalności Bitcoin. Jednak inni uważają, że jeszcze musi wytrzymać próbę czasu i masowej adopcji.

Wnioski

Podsumowując, opłata transakcyjna, którą ponosisz, zależy całkowicie od wielkości transakcji w bajtach, a nie wysokości kwoty. Często opłaty te są poza twoją kontrolą. Na szczęście, jeśli korzystasz z własnego portfela sprzętowego lub aplikacji, najczęściej możesz samodzielnie wybrać optymalną opłatę w oparciu o obecne warunki sieciowe i twoje chwilowe wymagania. W dającej się przewidzieć przyszłości ekonomia opłat transakcyjnych i nagród za blok powinna pozostać w dużej mierze niezmieniona. Jednak historia pokazuje, że ​​cena Bitcoina podlega gwałtownym zmianom po każdym podziale nagród blokowych o połowę, czyli halvingu łańcucha Bitcoina. Ostatnie wydarzenie tego typu odbyło się 11 maja 2020 roku, a następny halving Bitcoina przypadnie na 2024 rok. Podczas gdy górnicy otrzymują już niższą wypłatę za wydobyty blok, nie mają realnej kontroli ani nad tym faktem, ani nad kwotą pobraną z opłat transakcyjnych. Dlatego potencjalnie najistotniejszym czynnikiem, który może zaważyć na wzroście opłat transakcyjnych, jest nagła nowa fala powszechnego przyjęcia Bitcoina i zmiany jego ceny. Dla porównania, pod koniec 2017 r., gdy Bitcoin osiągał swoje szczyty, użytkownicy płacili aż 28 USD za transakcję. Z czasem jednak rozwiązania drugiej warstwy, takie jak Lightning Network, będą zyskiwać na popularności i rentowności, dzięki czemu opłaty transakcyjne nie będą stanowić problemu dla przeciętnego użytkownika Bitcoina.